Czwartek, 9 Października

Księga Malachiasza 3,13-20a.

«Bardzo przykre stały się wasze mowy przeciwko mnie – mówi Pan. Wy zaś pytacie: Cóż takiego mówiliśmy między sobą przeciw Tobie?
Mówiliście: Daremny to trud służyć Bogu! Bo jaki pożytek mieliśmy z tego, że wykonywaliśmy Jego polecenia i chodziliśmy smutni w pokucie przed Panem Zastępów?
Teraz zaś raczej zuchwalców nazywajmy szczęśliwymi, bo wzbogacili się bardzo ludzie bezbożni, którzy wystawiali na próbę Boga, a zostali ocaleni».
Wówczas mówili między sobą ludzie bojący się Boga, a Pan uważał i to posłyszał. Zapisano to w Księdze Wspomnień przed Nim na dobro bojących się Pana i czczących Jego imię.
«Oni będą moją własnością, mówi Pan Zastępów, w dniu, w którym będę działał, a będę dla nich łaskawy, jak jest litościwy ojciec dla syna, który jest mu posłuszny.
Wtedy zobaczycie różnicę między sprawiedliwym a niegodziwcem, pomiędzy tym, który służy Bogu, a tym, który Mu nie służy.
Bo oto nadchodzi dzień palący jak piec, a wszyscy pyszni i wszyscy czyniący nieprawość będą słomą, więc spali ich ten nadchodzący dzień, mówi Pan Zastępów, tak że nie pozostawi po nich ani korzenia, ani gałązki.
A dla was, czczących moje imię, wzejdzie słońce sprawiedliwości i uzdrowienie w jego skrzydłach».

Księga Psalmów 1,1-2.3.4.6.

Szczęśliwy człowiek, który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w prawie Pańskim upodobał sobie
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.

On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie.
Liście jego nie więdną,
a wszystko, co czyni, jest udane.

Co innego grzesznicy:
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem droga sprawiedliwych jest Panu znana,
a droga występnych zaginie.

Ewangelia wg św. Łukasza 11,5-13.

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: „Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby,
bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam co mu podać”.
Lecz tamten odpowie z wewnątrz: „Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci są ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie”.
Powiadam wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje.
I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a zostanie wam otworzone.
Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu zostanie otworzone.
Jeżeli któregoś z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża?
Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona?
Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec z nieba udzieli Ducha Świętego tym, którzy Go proszą».

Św. Hilary

Wiem dobrze, o Boże, Ojcze Wszechmogący: ofiarować się Tobie, aby wszystko we mnie mówiło o Tobie, jest głównym obowiązkiem mojego życia. Przyznałeś mi dar słowa, a nie może mi to przynieść większej rekompensaty niż zaszczyt służenia Tobie i pokazaniu światu, który nie wie i heretykowi, który zaprzecza, kim Ty jesteś – Ojciec jedynego Syna Bożego. Tak, naprawdę, to moje jedyne pragnienie! Ale potrzebuję wybłagać pomoc Twojego miłosierdzia, ażeby podmuch Twojego Ducha wypełnił żagle mojej wiary, wyciągnięte dla Ciebie, i żebym popłyną głosić wszędzie Twoje święte imię. Bo nie na darmo uczyniłeś tę obietnicę: „Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam”.
Ubodzy, błagamy o to, czego nam brakuje. Gorliwie przykładamy się do badania słów proroków i apostołów; pukamy do wszystkich drzwi, które nasza inteligencja znajduje zamknięte. Ale Ty jeden możesz wysłuchać naszych modlitw; Ty jeden możesz otworzyć drzwi, do których pukamy. Zachęcasz trudne początki, utwierdzasz postępy i wzywasz nas do uczestnictwa w Duchu, który prowadził Twoich proroków i apostołów. W ten sposób nie nadamy ich słowom innego sensu niż ten, który mieli na myśli.
Daj nam zatem prawdziwy sens słów, światło rozumu, piękno wyrażania się, wiarę w prawdę. Daj nam łaskę wypowiedzenia tego, w co wierzymy: że jest jeden Bóg Ojciec i jeden Pan, Jezus Chrystus.