Wtorek, 14 Października
List do Rzymian 1,16-25.
Bracia: Ja nie wstydzę się Ewangelii, jest bowiem ona mocą Bożą ku zbawieniu dla każdego wierzącego, najpierw dla Żyda, potem dla Greka.
W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boża, która od wiary wychodzi i ku wierze prowadzi, jak jest napisane: «A sprawiedliwy żyć będzie dzięki wierze».
Albowiem gniew Boży ujawnia się z nieba na wszelką bezbożność i nieprawość tych ludzi, którzy przez nieprawość nakładają prawdzie pęta.
To bowiem, co o Bogu można poznać, jawne jest wśród nich, gdyż Bóg im to ujawnił.
Albowiem od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty – wiekuista Jego potęga oraz bóstwo – stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła, tak że nie mogą się oni wymówić od winy,
ponieważ, choć Boga poznali, nie oddali Mu czci jako Bogu ani Mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmione zostało bezrozumne ich serce.
Podając się za mądrych stali się głupimi.
«I zamienili chwałę» niezniszczalnego Boga «na podobizny» i obrazy śmiertelnego człowieka, ptaków, czworonożnych zwierząt i płazów.
Dlatego wydał ich Bóg poprzez pożądania ich serc na łup nieczystości, tak iż dopuszczali się bezczeszczenia własnych ciał.
Prawdę Bożą przemienili oni w kłamstwo i stworzeniu oddawali cześć, i służyli jemu, zamiast służyć Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki. Amen.
Księga Psalmów 19(18),2-3.4-5.
Niebiosa głoszą chwałę Boga,
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi,
noc nocy wiadomość przekazuje.
Nie są to słowa ani nie jest to mowa,
których by dźwięku nie usłyszano.
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi,
ich słowa aż po krańce świata.
Ewangelia wg św. Łukasza 11,37-41.
Pewien faryzeusz zaprosił Jezusa do siebie na obiad. Poszedł więc i zajął miejsce za stołem.
Lecz faryzeusz, widząc to, wyraził zdziwienie, że nie obmył wpierw rąk przed posiłkiem.
Na to Pan rzekł do niego: «Właśnie wy, faryzeusze, dbacie o czystość zewnętrznej strony kielicha i misy, a wasze wnętrze pełne jest zdzierstwa i niegodziwości.
Nierozumni! Czyż Stwórca zewnętrznej strony nie uczynił także wnętrza?
Raczej dajcie to, co jest wewnątrz, na jałmużnę, a zaraz wszystko będzie dla was czyste».
Św. Teresa z Avila
Gdybym wtedy pojęła tę prawdę, tak jak dzisiaj ją znam, że w tym małym pałacu mojej duszy mieszka tak wielki Król, nie zostawiałabym Go tak często samego. Choć niekiedy dotrzymywałabym Mu towarzystwa, a szczególnie pilniej bym się starała o to, aby ten pałac Jego nie był tak brudny. Niezwykła to rzecz, że Ten, którego wielkości tysiące światów nie ogarnie, zamyka się w takim ciasnym przybytku! Ale to prawda, że będąc Panem wszechwładnym, przynosi ze sobą wolność, ale i z takiej wielkiej miłości, jaką nas miłuje, przystosowuje się do naszej miary.
Z początku, gdy dusza dopiero zaczyna wstępować na drogi życia wewnętrznego, nie ukazuje jej się jawnie, aby nie przeraziła się widokiem swojej niskości, która ma jednak pomieścić w sobie taki Majestat. Powoli jednak, w miarę jak uzna tego potrzebę, rozszerza i rozprzestrzenia tę duszę, aby zdolna była objąć te skarby, które w niej składa. Dlatego właśnie mówiłam, że jest niezależny, bo może według woli swojej powiększyć i rozszerzyć ten pałac, w którym mieszkać raczy. Wszystko tylko na tym zależy, byśmy oddali się Jemu bez podziału i nieodwołalnie i w niczym nie krępowali działania Jego w nas, tak żeby mógł rządzić i rozporządzać jak w przybytku, który do Niego należy. Nasz Pan ma rację, żądając tego, więc Mu nie odmawiajmy. Nie chce zmuszać naszej woli, więc przyjmuje, co Mu damy, ale całkowicie nam siebie nie odda, póki my się całkowicie Jemu nie oddamy.
Jest to rzecz pewna i dlatego tak często wam ją przypominam, bo to bardzo ważne. Pan nie zdziała w duszy niczego, jeśli jej nie posiada w zupełności i bez podziału. Bo i jakżeby mógł w takiej duszy działać On, miłośnik doskonałego ładu? Jeśli napełnimy nasz pałac duszy pospólstwem i drobiazgami, jakże Władca się w nim pomieści ze swoim dworem? Wielka byłaby Jego łaskawość, żeby choć na chwilę zechciał zatrzymać się wśród takiego nieładu.
Źródło: http://ewangelia.org/rss/v2/evangelizo_rss-pl.xml
Rok liturgiczny: C/I
