Czwartek, 2 Maja
Dzieje Apostolskie 15,7-21.
W Jerozolimie, po długiej wymianie zdań, przemówił Piotr do apostołów i starszych: «Wiecie, bracia, że Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli.
Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając im Ducha Świętego tak samo jak nam.
Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyszczając ich serca przez wiarę.
Dlaczego więc teraz Boga wystawiacie na próbę, wkładając na uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my sami nie mieliśmy siły dźwigać.
Wierzymy przecież, że będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa tak samo jak oni».
Umilkli wszyscy, a potem słuchali opowiadania Barnaby i Pawła o tym, jak wielkich cudów i znaków dokonał Bóg przez nich wśród pogan.
A gdy i oni umilkli, zabrał głos Jakub i rzekł: «Posłuchajcie mnie, bracia!
Szymon opowiedział, jak Bóg raczył wybrać sobie lud spośród pogan.
Zgadzają się z tym słowa Proroków, bo napisano:
„Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida, który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go,
aby pozostali ludzie szukali Pana i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje – mówi Pan, który to sprawia.
To są Jego odwieczne wyroki”.
Dlatego ja sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan, nawracających się do Boga,
lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi.
Z dawien dawna bowiem w każdym mieście są ludzie, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w synagogach».
Księga Psalmów 96(95),1-2a.2b-3.10.
Śpiewajcie Panu pieśń nową,
śpiewaj Panu, ziemio cała,
śpiewajcie Panu,
sławcie Jego imię.
Każdego dnia głoście Jego zbawienie.
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda
pośród wszystkich ludów.
Głoście wśród ludów,
że Pan jest Królem,
On utwierdził świat tak, że się nie zachwieje,
będzie sprawiedliwie sądził ludy.
Ewangelia wg św. Jana 15,9-11.
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej!
Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości.
To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna».
Św. Gertruda z Helfty
Czym jestem, Boże mój, miłości mego serca? Niestety, niestety, jakże różnię się od Ciebie. Oto jestem jak maleńka kropla Twej dobroci, a Ty jesteś oceanem pełnym wszelkiej słodyczy.
O miłości, miłości, otwórz, otwórz na mnie tak małe wnętrzności Twojej dobroci; spraw, aby trysnęły na mnie wszystkie strumienie Twego najłaskawszego ojcostwa; spraw, aby trysnęły na mnie wszystkie źródła wielkiej otchłani Twego nieskończonego miłosierdzia. Niech mnie pochłonie otchłań Twego miłosierdzia. Niech będę zanurzona w otchłani i oceanie Twojej miłosiernej dobroci. Niech zniknę w potopie Twojej żywej miłości, jak kropla wody znika z morza w głębinach jego bezmiaru. Obym zginęła, obym zginęła w potoku Twej bezmiernej litości, jak iskra ognia ginie w rwącym nurcie rzeki.
Niech rosa Twej miłości mnie otuli. Niech kielich Twej miłości pochłonie me życie. Niech tajemny plan Twojej najmądrzejszej miłości działa i dopełni we mnie chwalebną śmierć miłości, tej miłości, która daje życie. Wtedy stracę życie w Tobie; tam, gdzie Ty żyjesz na wieki, Miłości moja, Boże mego życia. Amen.
Źródło: http://ewangelia.org/rss/v2/evangelizo_rss-pl.xml
Rok liturgiczny: B/II
