Piątek, 26 Grudnia
Dzieje Apostolskie 6,8-10.7,54-60.
Szczepan pełen łaski i mocy działał cuda i znaki wielkie wśród ludu.
Niektórzy zaś z synagogi zwanej synagogą Wyzwoleńców oraz Cyrenejczyków i Aleksandryjczyków, i tych, którzy pochodzili z Cylicji i z Azji, przystąpili do rozprawy ze Szczepanem.
Nie mogli jednak sprostać mądrości i Duchowi, z którego natchnienia przemawiał.
Gdy to usłyszeli, zawrzały gniewem ich serca i zgrzytali zębami na niego.
A on, pełen Ducha Świętego, patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Boga.
I rzekł: «Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga».
A oni podnieśli wielki krzyk, zatkali sobie uszy i rzucili się na niego wszyscy razem.
Wyrzucili go poza miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem.
Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: «Panie Jezu, przyjmij ducha mego!»
A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: «Panie, nie licz im tego grzechu!» Po tych słowach skonał.
Księga Psalmów 31(30),3cd-4.6.8ab.16bc.17.
Bądź dla mnie skałą schronienia,
warownią, która ocala.
Ty bowiem jesteś moją skałą i twierdzą,
kieruj mną i prowadź przez wzgląd na swe imię.
W ręce Twoje powierzam ducha mego:
Ty mnie odkupisz, Panie, wierny Boże.
Weselę się i cieszę się Twoim miłosierdziem,
boś wejrzał na moją nędzę.
W Twoim ręku są moje losy,
wyrwij mnie z rąk wrogów i prześladowców.
Niech Twoje oblicze zajaśnieje nad Twym sługą:
wybaw mnie w swym miłosierdziu.
Ewangelia wg św. Mateusza 10,17-22.
Jezus powiedział do swoich apostołów: «Miejcie się na baczności przed ludźmi. Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować.
Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom.
Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić,
gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was.
Brat wyda brata na śmierć i ojciec syna; dzieci powstaną przeciw rodzicom i o śmierć ich przyprawią.
Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony».
Św. Teresa Benedykta od Krzyża
Po raz kolejny klękamy przed szopką. Tuż blisko nowo narodzonego Zbawiciela widzimy świętego Szczepana. Czym zasłużył sobie na to zaszczytne miejsce ten, który pierwszy dał świadectwo krwi Ukrzyżowanemu? W swoim młodzieńczym zapale wypełnił to, co Pan oznajmił, przychodząc na świat: „Utworzyłeś mi ciało. Oto idę spełniać Twoją wolę” (Hbr 10,5-7). Dał przykład doskonałego posłuszeństwa, którego korzenie zanurzają się i uzewnętrzniają w miłości. Kroczył śladami Pana w tym, co dla natury i być może dla serca ludzkiego jest najtrudniejsze, a nawet niemożliwe: jak Pan, wypełnił przykazanie miłości nieprzyjaciół. Dziecię w żłóbku, które przybyło wypełnić wolę Ojca aż do śmierci krzyżowej (Flp 2,8), widzi w duchu przed sobą tych, którzy pójdą za Nim na tej drodze. Kocha tego młodzieńca, na którego zaczeka pewnego dnia, aby dać mu pierwsze miejsce przy tronie Ojca, z palmą w dłoni. Jego mała ręka wskazuje na niego, dając go nam za przykład, jakby mówił: „Oto złoto, jakiego od was oczekuję”.
Źródło: http://ewangelia.org/rss/v2/evangelizo_rss-pl.xml
Rok liturgiczny: A/II
