Sobota, 6 Grudnia
Księga Izajasza 30,19-21.23-26.
Tak mówi Pan Bóg, Święty Izraela: Zaiste, o ludu, który zamieszkujesz Syjon w Jerozolimie, nie będziesz gorzko płakał. Rychło okaże ci On łaskę na głos twojej prośby. Ledwie usłyszy, odpowie ci.
Choćby ci Pan dał chleb ucisku i wodę utrapienia, twój Nauczyciel już nie odstąpi, a oczy twoje patrzeć będą na twego Mistrza.
Twoje uszy usłyszą słowa rozlegające się za tobą: «To jest droga, idźcie nią!», jeśli chciałbyś iść na prawo lub na lewo.
On ześle deszcz na zboże, którym obsiejesz rolę, a pokarm z plonów ziemi będzie soczysty i pożywny. Twoje trzody będą się pasły w owym dniu na rozległych łąkach.
Woły i osły obrabiające rolę żreć będą paszę dobrze przyprawioną, która została starannie przewiana.
Dojdzie do tego, że na każdej wysokiej górze i na każdym wyniosłym pagórku będą strumienie płynących wód na czas wielkiej rzezi, gdy padną warownie.
Wówczas światło księżyca będzie jak światło słoneczne, a światło słońca będzie siedmiokrotne, jakby światło siedmiu dni, w dniu, gdy Pan opatrzy rany swego ludu i uleczy jego sińce po razach.
Księga Psalmów 147(146),1-2.3-4.5-6.
Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy Bogu
słodko jest Go wychwalać.
Pan buduje Jeruzalem,
gromadzi rozproszonych z Izraela.
On leczy złamanych na duchu
i przewiązuje im rany.
On liczy wszystkie gwiazdy
i każdej imię nadaje.
Nasz Pan jest wielki i potężny,
a Jego mądrość niewypowiedziana.
Pan dźwiga pokornych,
karki grzeszników zgina do ziemi.
Ewangelia wg św. Mateusza 9,35-38.10,1.5a.6-8.
Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości.
A widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce niemające pasterza.
Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało.
Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo».
Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości.
Tych to dwunastu wysłał Jezus i dał im takie wskazania:
«Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela.
Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie.
Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie».
Św. Bernard z Clairvaux
Bracia, znacie Tego, który przychodzi; baczcie teraz, skąd przychodzi i dokąd idzie. Przychodzi z serca Boga Ojca do łona Matki Dziewicy. Przychodzi z wysokości nieba do niższych partii ziemi. Cóż zatem? Czy nie trzeba nam żyć na tej ziemi? Tak, jeśli On tu pozostaje, bo gdzie będzie nam dobrze bez Niego? „Kogo prócz Ciebie mam w niebie? Gdy jestem z Tobą, nie cieszy mnie ziemia. Niszczeje moje ciało i serce, Bóg jest opoką mego serca i mym udziałem na wieki” (Ps 73,25-26). […]
Ale trzeba było ważnej przyczyny, aby tak wysoki majestat zechciał zejść z tak daleka do życia niegodnego Go. Tak, była wielka przyczyna, skoro miłosierdzie, dobroć i miłość objawiły się w hojnej i obfitej mierze. Bo dlaczego Jezus Chrystus przyszedł? Jego słowa i dzieł ukazują nam to jasno: pośpieszył się w góry szukać setnej owcy, tej zagubionej, aby zajaśniało miłosierdzie względem dzieci ludzkich.
Przyszedł dla nas. Godna podziwu łaskawość Boga, który szuka! Godna podziwu godność poszukiwanego człowieka! Człowiek może się tym chwalić bez pychy: nie, żeby sam z siebie był kimś, ale jego Stworzyciel tak wysoko go oszacował! W porównaniu z tą chwałą wszystkie bogactwa świata i to, co można pragnąć, są niczym. Kim jest człowiek, o Panie, że go tak wywyższasz i przywiązujesz się sercem do niego?
To naszym zadaniem było pójście do Jezusa Chrystusa. Jednakże podwójna przeszkoda nam zawadzała: nasze oczy były chore, a Bóg zamieszkuje światłość niedostępną (1 Tm 6,16). Jak sparaliżowany, leżący na swoim łóżku, nie byliśmy zdolni dotrzeć do tak wysokiego przybytku Boga. To dlatego najlepszy Zbawiciel i łagodny lekarz dusz zstąpił ze swego zamieszkania. Złagodził dla naszych chorych oczów blask swego światła.
Źródło: http://ewangelia.org/rss/v2/evangelizo_rss-pl.xml
Rok liturgiczny: A/II
