Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.

Panie Jezu, na krzyżu oddałeś się nam całkowicie, aby udowodnić swoją miłość do nas i każdego dnia kontynuujesz to w Świętej Ofierze Mszy. Dajesz nam swoje serce za każdym razem, kiedy przystępujemy do Komunii. Pomóż nam zrozumieć, że przyjmując Eucharystię, przyjmujemy Serce Chrystusa, a jedyna rzecz, jaką możemy zrobić, to oddać Ci w zamian nasze serca.

Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste
i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego!
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza
i nie odbieraj mi świętego ducha swego!
Przywróć mi radość z Twego zbawienia
i wzmocnij mnie duchem ochoczym! (Ps 51,12–14)

Tęsknota za Bogiem jest wpisana w ludzki sposób istnienia. Żadna rzecz czy nawet osoba na tym świecie nie zaspokaja ostatecznych pragnień człowieka. Św. Augustyn zawarł to odwieczne ludzkie pragnienie w jednym zdaniu:

Stworzyłeś nas, Boże, dla siebie i niespokojne jest serce nasze, dopóki nie spocznie w Tobie.

Pan Jezus mówi do nas: Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą (Mt 5,8).

Jeśli będziecie mieli czyste serce, to po śmierci staniecie twarzą w twarz z Bogiem.

Patrząc na przesłanie, które niesie z sobą, można inaczej sformułować to błogosławieństwo: jakże nieszczęśliwi są ci, którzy mają brudne serce, albowiem oni nie będą oglądać Boga. Ta niemożność oglądania Boga to skazanie siebie na potępienie, oddzielenie się od Pana Boga. Co znaczy więc mieć czyste serce? Serce czyste jest wtedy, gdy kocha bliźniego. Jeśli serce jest czyste, to potrafi przejść ponad uprzedzeniami do drugiego człowieka.

Potrafi przejść ponad zranieniami, które zostały nam zadane przez drugiego człowieka. Potrafimy wyciągnąć rękę pomimo pamięci o ranach, pomimo pamięci o trudnych doświadczeniach. To, co nas dzieli, jeśli serce jest czyste, schodzi na drugi plan. Serce czyste brzydzi się tym, co świat oferuje człowiekowi, konsumpcjonizmem, hedonizmem, brzydzi się wykorzystaniem drugiego człowieka. Jezus mówił: Biada światu z powodu zgorszeń! Muszą wprawdzie przyjść zgorszenia, lecz biada człowiekowi, przez którego dokonuje się zgorszenie (Mt 18,7). A dzisiaj świat nic sobie z tego nie robi. Tak sprytnie została ta rzeczywistość rozmyta, że dzisiaj wielu mówi – skupmy się tylko na dobru. Nie demaskujmy zła, nie demaskujmy zgorszeń, nie demaskujmy nieewangelicznych postaw, bo nie ma sensu skupiać się na złu.

By być szczęśliwym, trzeba mieć czyste serce. Jeśli mamy dobrze ukształtowane sumienie, pierwszym objawem, że nasze serce jest zanieczyszczone, szczególnie przez grzech ciężki, jest niepokój, który prowokuje nas do tego, by się wyspowiadać. Jeśli nie skorzystamy z tego daru, jakim jest niepokój po popełnieniu grzechu i nie pójdziemy do spowiedzi, to następnym objawem, w jakim żyje brudne serce jest oziębłość na sprawy Boże, na sprawy Ewangelii. Zaczynamy mieć problem w relacji z Panem Bogiem. Bóg staje się dla nas coraz bardziej odległy. I wtedy jest nam coraz trudniej, by iść do spowiedzi. Kolejnym objawem nieczystego serca jest złość. W sercu zaczyna rodzić się złość, szczególnie na sprawy Boże. Zaczyna nam przeszkadzać, że ktoś się modli, że wisi obraz, że wisi krzyż.

Czwartym etapem brudnego serca, który jest dramatem człowieka, jest obojętność. Wówczas człowiekowi jest już wszystko jedno, czy Pan Bóg jest, czy Go nie ma. I w takiej sytuacji już nie będzie szczęśliwy, nie będzie miał pokoju w sercu. Taki jest proces, który prowadzi do oddzielenia od Boga, później już w ogóle nie wiemy, co znaczy czyste serce. Tracimy naszą godność, nie potrafimy wtedy spojrzeć na siebie z miłością.

Nigdy nie pozwólmy, by po grzechu w naszym sercu zagościło coś więcej niż niepokój. Zawsze korzystajmy z tego natchnienia Bożego, by iść do spowiedzi i oczyścić serce, a wtedy na pewno będziemy szczęśliwi.

Czyste serce jest także pytaniem o naszą ludzką miłość, o relację miłości z drugim człowiekiem; bardzo łatwo swoje serce sprowadzić na manowce idąc za podszeptem złego ducha.

Św. Jan Paweł II zwrócił się do młodych w słowach: (…) Dziś cywilizacja śmierci proponuje wam między innymi tak zwaną wolną miłość. Dochodzi w tym wypaczeniu miłości do profanacji jednej z najbardziej drogich i świętych wartości, bo rozwiązłość nie jest ani miłością, ani wolnością. Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża, co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe (Rz 12,2) – napomina nas święty Paweł. Nie lękajcie się żyć wbrew obiegowym opiniom i sprzecznym z Bożym prawem propozycjom. Odwaga wiary wiele kosztuje, ale wy nie możecie przegrać miłości! Nie dajcie się zniewolić! Nie dajcie się uwieść ułudom szczęścia, za które musielibyście zapłacić zbyt wielką cenę, cenę nieuleczalnych często zranień lub nawet złamanego życia! Pragnę wam powtórzyć to, co kiedyś już powiedziałem do młodzieży: Tylko czyste serce może w pełni kochać Boga! Tylko czyste serce może w pełni dokonać wielkiego dzieła miłości, jakim jest małżeństwo! Tylko czyste serce może w pełni służyć drugiemu. Nie pozwólcie, aby zniszczono waszą przyszłość. Nie pozwólcie odebrać sobie bogactwa miłości. Brońcie waszą wierność; wierność waszych przyszłych rodzin, które założycie w miłości Chrystusa,

CNK Marek Chrzanowski