9. Nie pożądaj żony bliźniego swego

Idąc za przykazaniami Dekalogu, które wytyczają program mojego pielgrzymowania tym razem, należy tutaj przywołać na pamięć przykazanie dziewiąte: Nie pożądaj żony bliźniego twego. Nie tylko nie cudzołóż, ale też nie pożądaj. Nie daj się uwikłać wszystkim tym siłom pożądania, które drzemią w tobie jako zarzewie grzechu. Nie daj się opanować człowiekowi cielesnemu (por. 1 Kor 3,3). Jeżeli będziecie żyli wedle ciała – pisze Apostoł – czeka was śmierć (Rz 8,13).

Ciało samo nie ma innej perspektywy – tylko duch ją ma. Jeżeli zaś przy pomocy Ducha uśmiercać będziecie popędy ciała – będziecie żyli (Rz 8,13). A siły ducha są w człowieku. I działa też w sercach ludzkich miłość, która jest z Ducha Świętego.

A zatem – podjąć to, co każdy z nas ma w sobie z ducha i z Ducha Świętego. Nie dać się też uwikłać całej tej cywilizacji pożądania i użycia, która panoszy się wśród nas i nadaje sobie nazwę europejskości, panoszy się wśród nas, korzystając z różnych środków przekazu i uwodzenia. Czy jest to cywilizacja – czy raczej antycywilizacja? Kultura – czy raczej antykultura? Tu trzeba wrócić do elementarnych rozróżnień. Przecież kulturą jest to, co czyni człowieka bardziej człowiekiem. Nie to, co tylko „zużywa” jego człowieczeństwo.