Nazwa pochodzi od łac. adventus, co znaczy przyjście. Jest więc adwent okresem radosnego oczekiwania na przyjście Chrystusa. Radosnego, ale także pełnego powagi i zadumy nad własnym życiem, aby się do tego przyjścia odpowiednio przygotować. Kościół obchodzi adwent od IV w. Początkowo był on okresem pokuty, związanym z postem, co pozostało do dziś w Kościołach Wschodu. W Kościele katolickim nie pościmy, ale też nie urządzamy hucznych imprez, aby skupić się na duchowym przygotowaniu. Adwent składa się z dwu części. W pierwszej, od początku do 16 grudnia włącznie, kierujemy nasze serca ku oczekiwaniu Paruzji, czyli powtórnego przyjścia Jezusa w chwale na końcu czasów. Druga to czas bezpośredniego przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego, w której wspominamy pierwsze przyjście Chrystusa na ziemię. Zwornikiem wszystkich tekstów liturgii adwentowej obydwu części jest czytanie księgi proroka Izajasza, które obrazuje tęsknotę za wyczekiwanym Mesjaszem.

W liturgii adwentowej obowiązuje fioletowy kolor szat liturgicznych. Fiolet to mieszanina błękitu i czerwieni. Błękit wyraża to, co duchowe, czerwień natomiast to, co cielesne. Połączenie błękitu i czerwieni symbolizuje dokonane przez Wcielenie Chrystusa zjednoczenie tego, co boskie i tego, co ludzkie. Wyjątkiem jest III niedziela adwentu, tzw. Niedziela Gaudete (radujcie się). Obowiązuje w niej różowy kolor szat liturgicznych, który wyraża przewagę światła, a tym samym bliskość Bożego Narodzenia.

W mszach niedzielnych opuszcza się hymn Gloria, co jest znakiem czekania na nowe zabrzmienie hymnu anielskiego śpiewanego w noc narodzenia Jezusa (Łk 2,14).

Dawniej pobożni katolicy wiedzieli, że trzeba przed Panem stanąć z dobrymi uczynkami, dlatego starano się podczas adwentu wzajemnie sobie pomagać, szczególnie ludziom starszym i biednym. I dziś podtrzymujemy te tradycje. W naszej parafii grupa charytatywna sprzedaje świece Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom Caritas. Od paru lat w kościele wyrasta drzewko dobroci i zakwita kolorowymi gwiazdkami. Każda opatrzona jest numerem osoby, którą chcemy obdarować paczką świąteczną, aby radość płynącą z przyjścia Zbawiciela mogła przeżywać przy stole zastawionym tradycyjnymi potrawami, z poczuciem, że ktoś o niej myśli. Co roku przybywa chętnych do zrobienia paczki świątecznej. To bardzo pocieszające. Niech ta wspaniała inicjatywa przetrwa i wydaje dobre owoce.

K.H.-Sz.