Papież Benedykt XV w 1920 r. zezwolił, aby to święto było obchodzone 3 maja, w rocznicę uchwalenia pierwszej polskiej Konstytucji. Oficjalnie święto obchodzone jest od 1923 roku. Po reformie liturgicznej w 1969 r. święto zostało podniesione do rangi uroczystości. To sama Maryja poprosiła, aby Ją tak nazywać. Stało się to w Neapolu we Włoszech, w 1608 r. Takie przesłanie otrzymał w czasie objawienia Włoch Giulio Mancinelli, jezuita. Odznaczał się on niezwykłą świętością życia, wielką czcią do Najświętszego Sakramentu i Matki Bożej, troską o dusze w czyśćcu cierpiące oraz nabożeństwem do świętych naszych rodaków – Stanisława Kostki i biskupa Stanisława. W swoich modlitwach prosił Niepokalaną, by mu objawiła, jaki jeszcze tytuł chciałaby mieć w Litanii Loretańskiej. W wigilię Wniebowzięcia 14 sierpnia 1608 r. objawiła mu się Matka Boża i zapytała: Dlaczego nie nazywasz mnie Królową Polski? Ja to królestwo bardzo umiłowałam i wielkie rzeczy dla niego zamierzam, ponieważ osobliwą miłością do Mnie płoną jego synowie… Władze kościelne powołały komisję do zbadania objawienia i po roku wydała ona orzeczenie, że jest ono prawdziwe. Wówczas 72-letni o. Giulio rozpoczął pielgrzymkę do Polski. 8 maja przybył do Krakowa, witany przez króla Zygmunta III Wazę, biskupów i przedstawicieli wszystkich stanów. W ich asyście przekroczył próg Katedry Wawelskiej, by tam odprawić Mszę św. Wtedy objawienie powtórzyło się. Przy grobie św. Stanisława Biskupa zakonnik zobaczył Maryję w wielkim majestacie, która powiedziała: Ja jestem Królową Polski, jestem Matką tego narodu, który jest Mi bardzo drogi, wstawiaj się więc do Mnie za nim, o pomyślność tej ziemi błagaj nieustannie, a Ja ci będę zawsze, tak jak teraz, miłosierną… Poprosiła również, aby w Krakowie, na znak, że jest Królową, ustanowić widzialny symbol Jej królowania. W 1628 r. mieszkańcy Krakowa spełnili tę prośbę, zdobiąc wieżę Bazyliki Mariackiej królewską koroną (w 1666 roku założono nową, większą).

W 1656 r. król Jan Kazimierz w lwowskiej katedrze, przed cudownym wizerunkiem Matki Bożej Łaskawej uroczyście uznał Matkę Bożą za Królową Polski. Złożył uroczyste śluby, w których m.in. zobowiązywał się szerzyć cześć Maryi, wystarać się u papieża o pozwolenie obchodzenia Jej święta jako Królowej Korony Polskiej, a także zająć się losem chłopów i zaprowadzić w państwie sprawiedliwość społeczną. Stało się to w czasie potopu rosyjsko-szwedzkosiedmiogrodzkiego, już po zwycięskiej obronie Jasnej Góry przed Szwedami. Królową Polski zaczęli nazywać Maryję paulini z Jasnej Góry. Już w 1642 r. paulin Dionizy Łobżyński mówił, że Maryja jest Królową Polski, patronką bitnego narodu, patronką naszą, Królową Jasnogórską, Królową niebieską, Panią naszą dziedziczną. Szczególne związanie kultu Maryi, Królowej Korony Polskiej z Jasną Górą nastąpiło 8 września 1717 r., kiedy to dokonano koronacji jasnogórskiego obrazu, co uznano za koronację Maryi na Królową Polski. Wezwanie Królowo Polski zostało na stałe wpisane do Litanii Loretańskiej w 1908 r., kiedy zezwolił na to papież Pius X.

Zaraz po wojnie w 1945 r. kardynał August Hlond wraz z całym Episkopatem odnowił na Jasnej Górze akt poświęcenia się i oddania Matce Bożej. Wraz z milionową rzeszą wiernych ponowił także śluby Jana Kazimierza. Dziesięć lat później, na apel uwięzionego wtedy prymasa kardynała Stefana Wyszyńskiego cały naród oddał się w opiekę Najświętszej Maryi, Dziewicy-Wspomożycielce. Na Jasnej Górze 26 sierpnia 1956 r., w uroczystość Matki Boskiej Częstochowskiej Episkopat ponowił śluby, jakie ułożył Jan Kazimierz, a uwspółcześnił Prymas Polski. W maju następnego roku wszystkie diecezje i parafie oddały się w opiekę Maryi. W 1962 r. papież Jan XXIII ogłosił, że Maryja Królowa Polski jest główną patronką kraju i Opiekunką narodu. 3 maja 1966 r. w Częstochowie odbyły się centralne uroczystości milenijne chrztu Polski. Dokonano wówczas aktu zawierzenia Matce Bożej i powierzenia narodu polskiego Jej opiece na kolejne 1000 lat. Św. Jan Paweł II ilekroć był w Polsce, pielgrzymował na Jasną Górę. To on zawierzył cały swój pontyfikat Matce Bożej TOTUS TUUS i wielokrotnie oddawał Polskę, cały świat, poszczególne narody i grupy ludzi w opiekę Maryi. To piękne święto jest wspaniałą okazją, aby z głębi serca podziękować naszej Królowej za Jej nieustanną opiekę. Wielkim błogosławieństwem jest posiadanie Maryi za Królową. Ile pięknych i wzruszających zdarzeń zawierają dzieje królowania Maryi w naszym kraju! Słowami dobrze nam znanej pieśni zwracamy się do naszej Pani, przedstawiając wszystkie potrzeby naszej Ojczyzny: Z dawna Polski Tyś Królową, Maryjo! Ty za nami przemów słowo, Maryjo! Miej w opiece naród cały, który żyje dla Twej chwały, niech rozwija się wspaniały, Maryjo!…

A.K.