Poniedziałek, 11 Sierpnia
Księga Powtórzonego Prawa 10,12-22.
Mojżesz powiedział do ludu: «A teraz, Izraelu, czego żąda od ciebie Pan, Bóg twój? Tylko tego, byś się bał Pana, Boga swojego, chodził wszystkimi Jego drogami, miłował Go, służył Panu, Bogu twemu, z całego swojego serca i z całej swej duszy,
strzegł poleceń Pana i Jego praw, które ja ci podaję dzisiaj dla twego dobra.
Do Pana, Boga twojego, należą niebiosa, niebiosa najwyższe, ziemia i wszystko, co jest na niej.
Tylko do twoich przodków skłonił się Pan, miłując ich; po nich spośród wszystkich narodów wybrał ich potomstwo, czyli was, jak jest dzisiaj.
Dokonajcie więc obrzezania waszego serca, nie bądźcie nadal ludem o twardym karku,
albowiem Pan, Bóg wasz, jest Bogiem nad bogami i Panem nad panami, Bogiem wielkim, potężnym i straszliwym, który nie ma względu na osoby i nie przyjmuje podarków.
On wymierza sprawiedliwość sierotom i wdowom, miłuje cudzoziemca, udzielając mu chleba i odzienia.
Wy także miłujcie przybysza, bo sami byliście przybyszami w ziemi egipskiej.
Bójcie się Pana, Boga swego, Jemu się oddajcie, służcie Mu i na Jego imię przysięgajcie.
On waszą chwałą, On waszym Bogiem, On dla was uczynił te rzeczy straszliwe, które widziały wasze oczy.
W liczbie siedemdziesięciu osób zstąpili przodkowie wasi do Egiptu, a teraz Pan, Bóg wasz, uczynił was licznymi jak gwiazdy na niebie».
Księga Psalmów 147,12-13.14-15.19-20.
Chwal, Jeruzalem, Pana,
wysławiaj twego Boga, Syjonie!
Umacnia bowiem zawory bram twoich
i błogosławi synom twoim w tobie.
Zapewnia pokój twoim granicom
i wyborną pszenicą ciebie darzy.
Zsyła na ziemię swoje polecenia,
a szybko mknie Jego słowo.
Oznajmił swoje słowo Jakubowi,
Izraelowi ustawy swe i wyroki.
Nie uczynił tego dla innych narodów,
nie oznajmił im swoich wyroków.
Ewangelia wg św. Mateusza 17,22-27.
Gdy Jezus przebywał w Galilei z uczniami, rzekł do nich: «Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi.
Oni zabiją Go, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie». I bardzo się zasmucili.
Gdy przyszli do Kafarnaum, przystąpili do Piotra poborcy didrachmy z zapytaniem: «Wasz Nauczyciel nie płaci didrachmy?»
Odpowiedział: «Tak». Gdy wszedł do domu, Jezus uprzedził go, mówiąc: «Szymonie, jak ci się zdaje: Od kogo królowie ziemscy pobierają daniny lub podatki? Od synów swoich czy od obcych?»
Gdy powiedział: «Od obcych», Jezus mu rzekł: «A zatem synowie są wolni.
Żebyśmy jednak nie dali im powodu do zgorszenia, idź nad jezioro i zarzuć wędkę. Weź pierwszą złowioną rybę, a gdy otworzysz jej pyszczek, znajdziesz statera. Weź go i daj im za Mnie i za siebie».
Św. Ambroży
Apostoł Paweł mówi, że całe stworzenie oczekuje objawienia dzieci Bożych (Rz 8,19). To stworzenie jest teraz wydane, wbrew swojej woli, mocy nicości, ale trwa w nadziei. Ponieważ ma nadzieję, że Chrystus pomoże mu, dzięki swojej łasce, uwolnić się od niewolnictwa nieuniknionej degradacji i otrzymać chwalebną wolność dzieci Bożych. W ten sposób będzie jedna wolność, dla stworzenia i dla dzieci Bożych, kiedy objawi się ich chwała. Ale teraz, kiedy to objawienie daje na siebie czekać, całe stworzenie jęczy, oczekując uczestnictwa w chwale naszego przysposobienia i naszego odkupienia (w. 22).
To oczywiste, że stworzenia, które jęczą, oczekując przybrania za synów, posiadają w sobie pierwsze dary Ducha (w. 9 nn). To przysposobienie za synów oznacza odkupienie całego ciała, kiedy ono, jako przybrany syn Boży, ujrzy twarzą w twarz ten boski i odwieczny byt. Istnieje już synowskie przysposobienie w Kościele Pańskim, kiedy Duch w nas woła: „Abba, Ojcze” (w. 15). Ale ta adopcja stanie się doskonała, kiedy ci, którzy są przyjęci do oglądania oblicza Bożego, zmartwychwstaną w nieśmiertelności, czci i chwale. Wtedy rodzaj ludzki będzie mógł uważać się za prawdziwie odkupiony. To dlatego apostoł Paweł ośmiela się mówić: „W nadziei bowiem już jesteśmy zbawieni” (w. 24). Nadzieja bowiem zbawia, jak wiara, o której powiedziano: „Twoja wiara cię ocaliła” (Mk 5,34).
Źródło: http://ewangelia.org/rss/v2/evangelizo_rss-pl.xml
Rok liturgiczny: C/I
