Kiedy widzimy na obrazie świętą kobietę, usiłujemy rozpoznać: kim jest ta pani? Czy to przypadkiem nie Maryja, Matka naszego Boga? To przecież najczęstsze skojarzenie. Jak zatem rozpoznać świętą, którą Kościół czci 25. listopada? Nadano jej imię KATARZYNA (z greckiego ‘czysta’). Jej atrybutami są anioł, gałązka palmowa, księga, nawet Dzieciątko Jezus, korona, miecz, ale najczęstszym jest koło, na którym była łamana dając świadectwo męczeńskiej wiary w Jezusa zmartwychwstałego.

Niewiele wiadomo o św. Katarzynie Aleksandryjskiej. Z VI wieku pochodzą pierwsze opisy jej męczeństwa. Wedle legendy, Katarzyna urodziła się w Aleksandrii, stolicy Egiptu, jako córka króla Kustosa. Była osobą nie tylko bardzo zamożną, ale także wykształconą. Słynęła z urody. O jej rękę daremnie ubiegali się najznakomitsi obywatele miasta, bo – jak wiele chrześcijanek – złożyła ślub dozgonnej czystości.

Kiedy wybuchło prześladowanie chrześcijan – za panowania cesarza Dioklecjana i jego współrządców: Galeriusza Maksymiana i Konstancjusza I – w latach 303-311 po Chrystusie, ich ofiarą padła Katarzyna z Aleksandrii. Po pojmaniu była przymuszana do złożenia ofiary bogom. Odmówiła, wyznając wiarę w Boga Jedynego. 

Wówczas cesarz zarządził dysputę między Katarzyną a pięćdziesięcioma tamtejszymi filozofami i retorami. Katarzyna pokonała swoich adwersarzy, udowadniając prawdziwość chrześcijaństwa i doprowadziła wielu z nich do wiary w Chrystusa. Miała wtedy 18 lat. Cesarz rozgniewany obrotem sprawy skazał ją na tortury: smagano ją żyłami wołowymi, tak że jej ciało było jedną wielką raną; morzono ją głodem; łamano jej kości. Modlitwa Katarzyny sprawiła, że podczas miażdżenia kołem zstąpił anioł i spowodował, że rozpadło się ono w rękach kata. Na widok jej bohaterstwa w czasie znoszenia mąk miało nawrócić się kilkuset żołnierzy i oprawców. Ostatecznie wykonano wyrok śmierci przez ścięcie prawdopodobnie między rokiem 307 a 312. Męczeństwo św. Katarzyny musiało być czymś niezwykłym, skoro została ona wyróżniona tak wielką czcią. Ciało jej od setek lat znajduje się na Górze Synaj.

Na Zachodzie uważano ją za jedną z Czternastu Świętych Wspomożycieli. Św. Katarzyna z Aleksandrii była patronką wielu miast i związków katolickich. Jest patronką zakonu katarzynek; Nowego Targu, Dzierzgonia i Cypru; nauki i uniwersytetów, w tym paryskiej Sorbony; adwokatów i notariuszy, bibliotekarzy, drukarzy, filozofów chrześcijańskich, grzeszników, kolejarzy, kołodziejów, literatów, mężatek, młodych dziewcząt, młynarzy, fryzjerów, modystek, mówców, piekarzy, powroźników, prządek, studentów, szwaczek, uczonych, woźniców, zecerów.

W tych detalach o Świętej można się zagubić. Warto więc postawić sobie pytanie: Czym dzisiaj dla mnie jest wierność Chrystusowi, której znakiem było dziewicze i męczeńskie życie św. Katarzyny?

ks. Mirosław Czapla
na podstawie: brewiarz.pl