Zbliżył się wtedy do nich z szacunkiem pewien myśliwy, polujący na zwierzynę.

Widząc świętego przeora, jak wraz z otaczającymi go uczniami śmiał się wesoło i kiwał głową, podszedł do nich i zażądał, aby przestali się śmiać i nie płoszyli mu zwierzyny.

Przeor Antoni przemówił wówczas do niego spokojnie:

– Włóż swoją strzałę do łuku i strzelaj.

Myśliwy uczynił to.

– Teraz uczyń to samo z drugą, potem następną, a potem jeszcze następną... – mówił święty.

Myśliwy zaprotestował: Jeśli będę tyle razy naciągał swój łuk, złamie się wreszcie!

Święty spojrzał na niego z uśmiechem: To tak samo jak w życiu duchowym. Kto kroczy drogą Boga, musi mieć dużo sił. Ale jeśli się trudzimy więcej niż trzeba, nie będzie z tego żadnego pożytku. Dlatego też od czasu do czasu przypominajmy sobie, że siódmego dnia odpoczywał nawet Bóg.

Pomyśl dzisiaj o swoim łuku. Ale przede wszystkim pomyśl o siódmym dniu.

Bruno Ferrero