Przed wakacjami podaliśmy jedynie tę informację, odsyłając jednocześnie czytelników do starszych wydań Biuletynu, gdzie dawniejsza i obecna działalność ks. Antoniego została obszernie przedstawiona. W międzyczasie jednak doszły nas słuchy, że niektórzy przypisują powstanie naszego klubu sportowego… ks. Pawłowi Łukaszce (owszem, za młodu był wybitnym hokeistą, ale kiedy trafił do parafii, nasz klub już istniał). Widać z tego, że pewne sprawy należy co jakiś czas – komu przypomnieć, komu uświadomić. Tym bardziej, że ks. Antoni Bednarz niewątpliwie położył największe zasługi w rozwoju naszej parafii ze wszystkich wikariuszy. Wymieńmy więc te ważniejsze:

Zagospodarowanie podziemi kościoła. W wielkiej, nieregularnego kształtu hali po dolnym kościele powstała nowocześnie i profesjonalnie wyposażona sala teatralna, w której odbywały się (także często organizowane przez jej twórcę) koncerty i spektakle.

W tylnej części natomiast kaplica chrzcielna, na ścianach której wisi JEGO DROGA – cykl obrazów autorstwa Teresy Iwanejko-Tarczyńskiej, dobrej znajomej ks. Antoniego. Obrazy te znalazły swoje miejsce w kaplicy po tym, jak zostały wystawione w naszym domu parafialnym; był to jeden z pierwszych wernisaży w galerii w sali nr 5, do której przylegała bezpośrednio „klubo-kawiarnia”, miejsce życia towarzyskiego parafian, a także niedzielnych spotkań z duszpasterzami. Z kolei na dole sala konferencyjna gościła spotkania i wykłady zbyt kameralne dla sali teatralnej. Nb. wykłady te były organizowane cyklicznie przez ks. Antoniego.

Parafialny Klub Sportowy Jadwiga, pierwszy i najstarszy w Polsce. Powstał częściowo na fali rozgrywek dekanalnych Służby Liturgicznej w piłkę nożną, we współpracy z włoską organizacją sportową Centro Sportivo Italiano, pod auspicjami m.in. ówczesnego biskupa pomocniczego w Krakowie ks. Kazimierza Nycza. Początkowo klub korzystał z infrastruktury zewnętrznej, ale zorientowano się, że warto stworzyć własne zaplecze. Posłużyły do tego celu dalsze podziemne pomieszczenia i one poniekąd przyczyniły się do przetrwania klubu, gdyż wiele parafialnych klubów upadło właśnie z braku własnych obiektów. Natomiast w kwestii ich wyposażenia oraz strojów – przypominam, były to lata 80.! – ks. Antoni i jego współpracownicy dokonywali cudów obrotności i pomysłowości, szyjąc dresy gdzieś w górach z przemyślnie zdobytych materiałów czy sprowadzając sprzęt do siłowni, w Polsce praktycznie nieosiągalny, bezpośrednio od producenta na Słowacji. Warto też przypomnieć, że przez pierwsze lata istnienia klubu, dopóki nie udało się pozyskać jakichś funduszy na skromne wynagrodzenia, trenerzy pracowali bezinteresownie.

Katolickie Centrum Kultury także wyrosło z początkowych zajęć prowadzonych przez wolontariuszy. Może warto by w najbliższej przyszłości poświecić mu parę słów w naszej gazetce. We wszystkich swych poczynaniach ks. Antoni Bednarz konsekwentnie realizował wypowiedziane kiedyś słowa: Podejmujemy wiele wysiłku, by wierni bardziej kochali Pana Boga, aby lepiej się modlili, aby bardziej żyli nauką Chrystusa. To jest zadanie zasadnicze. Ale człowiek ma także ciało i rozum. Mamy troszczyć się o całego człowieka.

Galeria, kawiarnia, sala konferencyjna, a także bogata, licząca ponad 11 tys. tomów biblioteka parafialna przepadły po zajęciu naszego budynku przez szkołę. Na szczęście przynajmniej dwie powołane do życia przez tegorocznego medalistę instytucje prężnie działają i rozwijają się. Stworzone przez niego obiekty pracują na siebie poprzez wynajem podmiotom zewnętrznym, przede wszystkim sala teatralna (oby zarobiła na remont, który jej się już należy po blisko 40 latach funkcjonowania, a zwłaszcza – wreszcie na jakąś wentylację!) oraz boisko przy ul Racławickiej (od czasów ks. Antoniego rozbudowane i zmodyfikowane przy finansowej pomocy m.in. ministerstwa sportu oraz gminy Kraków, która podarowała kosztowną nawierzchnię). A ks. Antoni działa nadal energicznie i realizuje swe duszpasterskie pomysły jako proboszcz parafii św. Józefa w Podgórzu; kto ciekaw, niech ją odwiedzi i sam się przekona.

M.Sz.