Ustanowiony został przez papieża Jana Pawła II w liście skierowanym 13 maja 1992 r. do ówczesnego przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia kard. Fiorenzo Angeliniego w 75. rocznicę objawień fatimskich oraz 11. rocznicę zamachu na jego życie. Papież wyznaczył też datę, kiedy ten dzień ma być obchodzony.

Jan Paweł II we wspominanym liście zaznaczył, że: ma on na celu uwrażliwienie ludu Bożego i – w konsekwencji – wielu katolickich instytucji działających na rzecz służby zdrowia oraz społeczności świeckiej na konieczność zapewnienia lepszej opieki chorym; pomagania chorym w dowartościowaniu cierpienia na płaszczyźnie ludzkiej, a przede wszystkim na płaszczyźnie nadprzyrodzonej; włączenie w duszpasterstwo służby zdrowia wspólnot chrześcijańskich, rodzin zakonnych, popieranie coraz cenniejszego zaangażowania wolontariatu...

Ogólnoświatowe obchody tego Dnia odbywają się co roku w jednym z sanktuariów maryjnych na świecie. W 1993 r. główne uroczystości odbyły się w Lourdes i – częściowo – w Rzymie. W kolejnym roku miejscem centralnych obchodów była Jasna Góra.

Ustanowienie przez Ojca Świętego Jana Pawła II Światowego Dnia Chorego stało się wezwaniem do całego Kościoła powszechnego, aby poświęcić jeden dzień w roku modlitwie, refleksji i dostrzeżeniu miejsca tych, którzy cierpią na duszy i na ciele.

Podczas Mszy św. kapłani udzielają sakramentu namaszczenia chorych. Jest to znak sakramentalny zostawiony przez Chrystusa jako narzędzie uświęcenia naszego cierpienia. Przez ten sakrament Chrystus chce nam pokazać, że cierpienie nie musi człowieka niszczyć, może go doskonalić. W ten sposób Chrystus nadał ludzkiemu cierpieniu sens.

W 2023 r. obchody Światowego Dnia Chorych odbywają się po raz trzydziesty pierwszy. Ich temat został zaczerpnięty z Ewangelii św. Łukasza: Miej o nim staranie (Łk 10,35). Współczucie jako synodalna realizacja uzdrowienia.

Warto w tym dniu zainteresować się chorym sąsiadem i w miarę możliwości pomóc mu dotrzeć do kościoła.

K.H.-Sz.