Samo preludium jest rozbudowanym i wymagającym utworem. Wielu organistów, gdy ktoś pyta, co zagrają, mówi D-dur wielki. W połączeniu z bardzo trudną technicznie fugą tworzą wielkie, kunsztowne i zaawansowane dzieło. Mimo to samo preludium stylistycznie nie różni się od pozostałych utworów. Pojawiają się w nim znane Bachowi figury retoryczne, czyli motywy, które występują prawie w każdym jego dziele i które sprawiają, że z łatwością rozpoznajemy, że to on dany utwór skomponował. W przypadku tej kompozycji trudność może sprawić tempo lub samo rozczytanie utworu, a potem doprowadzenie go do wersji koncertowej. Teoretycy muzyczni podkreślają, że tonacja D-dur to jedna z najbardziej radosnych tonacji. W dniu dzisiejszym, kiedy obchodzimy odpust ku czci naszej patronki św. Jadwigi Królowej, trudno się nie radować, dlatego wsłuchajmy się w radosne dźwięki tego preludium.

P.K.