Tego wielkiego mistrza nie trzeba nikomu przedstawiać, natomiast dzisiejsza kompozycja warta jest szczególnej uwagi. To jedno z bardziej poruszających dzieł, oparte na mollowych, ciężkich akordach. Samo preludium pochodzi z czasów, gdy Bach przebywał w Lipsku, a fuga z czasów jego pobytu w Weimarze. Utwór ukazuje mistrzostwo Bacha w kontrapunkcie i progresji harmonicznej. Jest zwarty i kontrastowy, ponieważ po ciężkich akordach możemy zaobserwować trudne technicznie i dość szybkie przebiegi triolowe z licznymi modulacjami i wychyleniami do innych tonacji. Zakończenie utworu jest zapisane w tonacji C-dur, co jest częstym zabiegiem u barokowych kompozytorów. Ma to na celu „obudzić” słuchacza i pozostawić nadzieję, jako radosny akcent poruszającego, mollowego utworu. W fachowym słownictwie muzycznym jest to tzw. tercja pikardyjska użyta w akordzie.

P.K.